അവളെക്കാണാന്‍

അവളെ അവിടെ ചെന്നു കാണണമെന്ന്. എന്തിനായിരിക്കും അവിടേക്കു ചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞത്? ടെലഫോണില്‍ പറയാന്‍ പറ്റാത്ത എന്തു കാര്യമാണുള്ളത്. കാര്യങ്ങള്‍ തുറന്നു പറയുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു സമാധാനമായേനെ. ഇതു യാതൊരു ഉറപ്പും തരാതെയുള്ള ക്ഷണമാണ്. ഏതായാലും കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചതല്ലേ. വേറെ വഴിയൊന്നുമില്ല. പോയി കാണുകതന്നെ. എന്തെല്ലാം കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ സഹിക്കണമാവോ ഇതൊന്നു നടന്നു കിട്ടാന്‍.

ഓഫീസില്‍ നിന്ന് ഒരാഴ്ചത്തെ അവധിയേ കിട്ടിയുള്ളു. ഉമ്മയും ബാപ്പയും ബ്രോക്കര്‍മാരും കൂടി തിരച്ചിലോടു തിരച്ചിലിനൊടുവില്‍, അവര്‍ക്കിഷ്ടമായ ഒരാളെ കിട്ടിയപ്പോള്‍ എന്നെ അറിയിക്കുകയായിരുന്നു. അവളെ കാണുമ്പോള്‍ പിന്നാലെ വരാനിരിക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളെ പറ്റിയൊന്നും ഒട്ടും ബോധവാനായിരുന്നില്ല എന്നതാണു സത്യം. പ്രഥമദര്‍ശനത്തില്‍ തന്നെ എന്റെ മനസ്സില്‍ കയറിപറ്റിയവള്‍. ഇരുവീട്ടുകാരും തീരുമാനിച്ചു എന്‍‌‌ഗേജ്മെന്റും ഒരു വിധം കഴിഞ്ഞു.

അതിനുശേഷം ഞങ്ങള്‍ ടെലഫോണിലൂടെ കൈമാറാത്ത വിശേഷങ്ങളില്ല. രാത്രിയെന്നോ പകലെന്നോ വേര്‍തിരിവില്ലാതെ ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു തീര്‍ത്തത് ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം തന്നെയായിരുന്നു. പറഞ്ഞാലും പറഞ്ഞാലും തീരാതെ നീണ്ടു പോകുന്ന സംഭാഷണങ്ങള്‍. അവളുടെ കളി തമാശകളും കുസൃതികളും അപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അതെല്ലാം തന്റേതു മാത്രമെന്ന് വിശ്വസിക്കാനും തുടങ്ങി. അവളുമായി സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ തന്റെ സമീപമുണ്ടെന്ന തോന്നലോ... അതൊ അവളില്ലാതെയിനി ജീവിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവോ... എന്താണ് ആ സംഭാഷണങ്ങള്‍ തനിക്കു നല്‍കിയതെന്നു പറയുക വയ്യ ഇപ്പോഴും. ഇത്രയും കാലം ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നത് അവള്‍ക്കു വേണ്ടിയായിരുന്നോ. അങ്ങനെയൊരു കാത്തിരിപ്പ് എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നോ, എനിക്കും പ്രണയിക്കാനാവുമെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ നാളുകളാണിത്.

ഇനി കല്യാണത്തിന് ഏറെയില്ല ദിനങ്ങള്‍. അതിനിടയില്‍ ഒരുക്കേണ്ട ഒരു പാടു കാര്യങ്ങള്‍. നാട്ടില്‍ പോയതും എന്‍‌ഗേജ്മെന്റ് മറ്റുപരിപാടികളുമായി കുറെ പണം ചിലവായി. കല്യാണം ആര്‍ഭാഢമാക്കുന്നതിനോടൊന്നും യോജിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും സ്വന്തം കാര്യം വരുമ്പോള്‍ അത്തരം തത്വശാസ്ത്രങ്ങളൊന്നും തുണക്കാറില്ല. ഇനി കല്യാണകാര്യം മുറക്കു നടക്കണമെങ്കില്‍ ലോണെടുക്കുകയേ നിവൃത്തിയുള്ളൂ. ഒറിജിനല്‍ പാസ്സ്പോര്‍ട്ടും, സാലറി സര്‍ട്ടിഫിക്കേറ്റും മറ്റു രേഖകളുമായി ഞാന്‍ യാത്രയായി, അവള്‍ക്കായി, ഇവളെക്കാണാന്‍, ബാങ്കിലേക്ക്.