ഇത്തിരി ഭ്രമണം

കയ്യിലെ ചാട്ടവാര്‍ ചലിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. കൊമ്പന്‍ കാള മുത്തുക്കാളയോടൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് വണ്ടി വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. വണ്ടിയിലിരിക്കുന്ന കപ്പലണ്ടി പിണ്ണാക്ക്, പരുത്തികൊട്ട, വൈക്കോല്‍, പറകൊട്ട, ഉപ്പ്, അരി... എല്ലാറ്റിന്റേയും സ്രോതസ്സ്‌ തേടി അയാള്‍ അലയാന്‍ തുടങ്ങി.

ഉയര്‍ന്നു താഴുന്ന ചാട്ടവാറില്‍ കാളകള്‍ വേദനകൊണ്ടു പുളഞ്ഞു. കാളകളുടെ വേഗം അയാള്‍ക്ക്‌ പ്രചോദനത്തിന്റെ ഊര്‍ജ്ജം നല്‍കി. കവിളില്‍ വന്നിരുന്ന കൊതുകിനായി അയാളുടെ കൈവിരലുകള്‍ മുഖത്ത് പതിഞ്ഞ്‌ കൊണ്ടിരുന്നു. ആ ചുവപ്പു നിറം കയ്യില്‍ പടരുന്നതിനായി അയാള്‍ കാത്തിരുന്നു...

പരന്ന് കിടക്കുന്ന റോഡിനു മുമ്പില്‍, ചുരുട്ടി വലിച്ചെറിഞ്ഞ ചപ്പുചവറുകള്‍ക്ക് മുകളില്‍ ഞരങ്ങുന്ന വണ്ടിയിലിരുന്ന് ആയാള്‍ ദിനേശ് ബീഡി കത്തിച്ചു... സ്വപ്നങ്ങള്‍ ചുരുളുകളായി... മോഹങ്ങള്‍ ചാരമായി... അയാള്‍ ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തിലൊതുങ്ങി... കാളയും വണ്ടിയും ഓടികൊണ്ടേയിരുന്നു.

പിന്നെയും ഇത്തിരി ഓട്ടോക്കാട് പഠിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.