പൊടിമീശക്കാരനും കന്യകയും (A)

"ഞാനൊരു കാര്യം പറയാം. ഏതായാലും കുറെ സമയം ബാക്കി. നമ്മുക്കൊരു സിനിമക്കു പോയാലൊ?"

"സിനിമക്കൊ? അതിനിനി മണ്ണാര്‍ക്കാട്‌ പോണം"

"എവിടെ വേണേലും പോകാം. വെറുതെയിരുന്നു ബോറടിക്കുന്നു"

"എന്നാ ശരി പോകാം"

"പക്ഷെ എനിക്കു മറ്റേ സിനിമകാണണം"

"മറ്റേതോ?"

"അതെ ഏ പടം. ഞാനിതു വരെ കണ്ടിട്ടില്ല. നാട്ടിലാകുമ്പോള്‍ ഇതൊന്നും പറ്റില്ല. ആരേലും കണ്ട്‌ അപ്പനറിഞ്ഞാ പിന്നെ അതു മതി. ഇവിടെ ആരും കാണില്ലല്ലൊ"

"ഡാ നവീ, അതൊക്കെ ശരി. വയസ്സ്‌ 10-20 ആയിട്ടും അതിന്റെ വിശേഷമൊന്നും മുഖത്ത്‌ കാണുന്നില്ലല്ലൊ നിനക്ക്‌. ഇവിടെ എല്ലാം ഭയങ്കര സ്റ്റ്രിക്റ്റാ. വെറുതെയൊന്നും കടത്തിവിടില്ല തിയെറ്ററിലേക്ക്‌."

"അപ്പൊ പിന്നെ എന്തു ചെയ്യും. എനിക്കേതായാലും കാണണം"

"ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം. നിന്നെ ഞങ്ങള്‍ അതിനുള്ളില്‍ കയറ്റാം. പടം കാണുവേം ചെയ്യാം. മൊത്തം ചിലവ്‌ നിന്റെ വക. സമ്മതിച്ചൊ?"

"ഓ കെ"

------

മണ്ണാര്‍ക്കാട്‌, കൂട്ടുകാരന്‍ സജീവിന്റെ പെങ്ങളുടെ വിവാഹത്തിനു പോയതാണ്‌ ഞാനും നവീനും, രമേഷും, ജസ്റ്റിനും. ഒരുവഴിക്കു പോകുന്നതല്ലേ ഇനി കല്യാണത്തിനു നേരം വൈകിയെത്തേണ്ടന്നു കരുതി ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു ദിവസം മുമ്പേ സജീവിന്റെ വീട്ടിലെത്തി. ചായകുടീം കടീം വീട്ടിലുള്ളോരെം പരിചയപ്പെടലും, ഉച്ചക്കുള്ള ഊണും നാട്ടാരുടെ ഇന്റര്‍വ്യൂവും കഴിഞ്ഞ്‌ ചുമ്മയിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ നവീന്‌ വെളിപാടുണ്ടായത്‌ എ പടം കാണാന്‍.

നവീനിന്‌ പ്രായം വേണമെങ്കില്‍ ഒരു കല്യാണമെല്ലാം കഴിക്കാം എന്നു സര്‍ക്കാര്‍ എഴുതി വച്ച ഇരുപത്തി ഒന്ന് ആയെങ്കിലും, മുഖം കണ്ടാല്‍ പതിനാലിനു മേലെ പറയില്ല. മുഖത്‌ രോമം ഇപ്പൊഴും വരണോ വേണ്ടയോ എന്ന തീരുമാനം, സ്വാശ്രയ കോളേജ്‌ പ്രശ്നം പോലെ നീണ്ടു പോകുന്നു.

നാട്ടിലുലെനിക്കുള്ള ക്ലീന്‍ ഇമേജിന്‌ യാതൊരു വിധത്തിലും കോട്ടം തട്ടില്ലെന്നതിനാലും, ഇത്തരം പടം ആദ്യമൊരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്തതിനാലും, ഇതെന്താണെന്നറിയാനുള്ള ഒരു ക്വസ്റ്റിനാലും, കൂട്ടുകാരെല്ലാം പടത്തിനുപോയാല്‍ കല്യാണവീട്ടില്‍ വരുന്ന താത്ത കുട്ടികളെ ഒറ്റക്കു മനേജ്‌ ചെയ്യേണ്ടി വരും എന്നതിനാലും (വേറെ ഒന്നിനാലും അല്ലെന്നിപ്പോള്‍ മനസ്സിലായില്ലെ) എനിക്കും പരിപാടിയോട്‌ പരിപൂര്‍ണ്ണ സമ്മതം. പിന്നെ ചിലവ്‌ മുഴുവന്‍ നവീന്റെ തലയിലും വേറെന്തു വേണം ആര്‍മാദിക്കാന്‍?.

അന്നാളുകളില്‍ ഏതോ ഒരു മഹാന്‍ പറഞ്ഞതോര്‍ക്കുന്നു "ഇത്ര കാണാനായി ഇതില്‍ എന്താ ഉള്ളത്‌. മനുഷ്യ ശരീരത്തില്‍ മുഴച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു മാംസകഷ്ണം, അതു വെറും മാംസം തന്നെ നിന്റെ കയ്യിലും കാലിലും ഉള്ളതുപോലെ. അതു സ്ത്രീകളെ പുരുഷന്മാരില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തരാക്കുന്നു. ഇതില്‍ ഇത്ര ആകര്‍ഷണീയത എന്താണുള്ളത്‌?". ഇതു കേട്ടപ്പോള്‍ തുടങ്ങിയിട്ടുള്ള ആഗ്രഹമാണ്‌, ഇതില്‍ ആകര്‍ഷണീയത എന്താണെന്നറിയണമെന്ന്. ഇപ്പോള്‍ അതിനുള്ള അവസരവും വന്നിരിക്കുന്നു. അതോടൊപ്പം സിനിമയും കാണാം. എന്റെ മനസ്സിന്റെ കടിഞ്ഞാണ്‍ എന്നില്‍ നിന്നും നഷ്ടപ്പെട്ട്‌, ലക്കും ലഗാനുമില്ലാതെയോടുന്ന കുതിരയായതു മാറി.

----

സജീവ്‌ അകത്തുപോയി ഒരു ഐബ്രോപെന്‍സിലും കൊണ്ട്‌ വന്നു. മഴപെയ്തു രണ്ടുദിനം കഴിയുമ്പോള്‍ മുളപൊട്ടുന്ന മുറ്റത്തെ നെന്മണിയുടെ നാമ്പുകള്‍പോലെ, ചിന്നതായി കിളിര്‍ത്തു വരുന്ന നവീന്റെ പൊടിമീശയില്‍ ഒരു പ്രയോഗമങ്ങ്‌ നടത്തി. ഇപ്പോള്‍ നവീന്റെ പ്രായ നിലവാരം പതിനാലില്‍ നിന്ന് പതിനാറിലേക്ക്‌ കുതിച്ചുയര്‍ന്നു. എ പടം കാണുന്ന പൌരനാവാന്‍ ഇനിയും വേണം അവന്‌ രണ്ടുവര്‍ഷം കൂടി. ഏതായാലും പോകാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. കവലയില്‍ നിന്നൊരു ജീപ്പു വിളിച്ച്‌ ഞങ്ങളും സജീവും അവന്റെ മൂന്ന് കൂട്ടുകാരും കൂടിയുള്ള ഗാങ്ങ്‌ യാത്രതിരിച്ചു.

ടിക്കറ്റെടുത്ത്‌ ആദ്യം തന്നെ നവീന്നെ പറഞ്ഞയച്ചു. അവനെ കയറ്റിയിട്ടുവേണ്ടെ ബാക്കിയുള്ളവര്‍ കേറണോ വേണ്ടെ എന്നു തീരുമാനിക്കാന്‍. ഞങ്ങളെല്ലാം അവിടെ മാറിനിന്നു. നവിയുടെ പൊടിമീശയില്‍ പുരട്ടിയ കന്മഷിയിലൊന്നും വീഴില്ലെന്ന് തീറെഴുതി ഗേറ്റ്‌ കീപ്പര്‍ അവനെ തിരിച്ചയച്ചു, പ്രായമായില്ലാ പോലും. അപ്പോഴാണ്‌ നവി പോക്കറ്റിലിരിക്കുന്ന "ഐഡന്റിറ്റി കാര്‍ഡി"നെ പറ്റിയോര്‍ത്തത്‌. ഐഡി കണ്ട കീപ്പര്‍ "പോട പോട. അധികം വിളച്ചിലെടുക്കല്ലെ, പോലീസിനെ വിളിക്കുവെ" എന്നും പറഞ്ഞ്‌ അവനെ വിരട്ടിവിട്ടു. പോയ ഉന്മേഷമില്ലാതെ വിഷമിച്ചു വരുന്ന നവീന്റെ മുഖത്തെ അപ്പോഴത്തെ വികാരപ്രകടനങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും ഒരു എ പടത്തിനു ചേരുന്നതായിരുന്നില്ല.

സജീവിന്റെ നിര്‍ദ്ദേശമനുസരിച്ച്‌, അടുത്ത ശ്രമത്തിനു ഞങ്ങള്‍ തയ്യാറായി. എല്ലാവരുടെയും ടിക്കറ്റ്‌ വാങ്ങി സജീവ്‌ കയ്യില്‍ പിടിച്ചു. നവീനെ ഞങ്ങള്‍ ഏഴുപേരും കൂടി ചുറ്റും കൂടിനിന്ന് പൊതിഞ്ഞു ഗേറ്റിലെത്തി. എട്ടുപേരേയും ഒപ്പം കണ്ടപ്പോള്‍ ഓരോരുത്തരെ നോക്കാന്‍ ഗേറ്റ്കീപ്പര്‍ക്കു പറ്റിയില്ല. ഞങ്ങള്‍ ടിക്കറ്റ്‌ കൊടുക്കും മുമ്പ്‌ തന്നെ തിക്കിതിരക്കി നവീനെയും രമേഷിനേയും വാതിലിനപ്പുറമെത്തിച്ചു.

"എട്ടാള്‌, രണ്ടാള്‌ കേറിപ്പോയി." ടിക്കെറ്റേല്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌ സജീവ്‌ പറഞ്ഞു. ഗേറ്റ്കീപര്‍ എണ്ണിനോക്കി. ആറുപേരെ കണ്ട്‌ സംതൃപ്തിയോടെ ടിക്കറ്റ്‌ കീറിതന്നു.

പടം തുടങ്ങി കുറെ ആയപ്പോള്‍ ക്യാപ്റ്റന്‍ രാജു ഏതോ ഒരു കാടത്തി പെണ്ണിനെ പിടിച്ചു വലിക്കുന്നത്‌ കണ്ടു. അതോടെ നല്ല പച്ചയും മഞ്ഞയും എല്ലാം വ്യക്തമായി കണ്ടിരുന്ന സ്ക്രീന്‍ കേടായോ എന്നു പോലും തോന്നിപ്പോകും മൊത്തം നീല മയം. രാജുവിന്റേം കൂടെയുള്ള പെണ്ണിന്റെം വേഷവും നിറവും മാറി, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി അവരുടെ നിറം മാത്രമല്ല, തടിയും തൂക്കവും, അച്ചനും അമ്മയും, വീടും, വാര്‍ഡും, പഞ്ചായത്തും എന്തിനധികം പറയുന്നു മാതൃരാജ്യമായ ഇന്ത്യവരെ മാറിപ്പോയെന്ന്. ഇപ്പോള്‍ വെള്ളിതിരയില്‍ അല്ല നീലത്തിരയില്‍ കാണുന്നത്‌ ഒരു നീല വെള്ളക്കാരനേയും നീല വെള്ളക്കാരിയേയുമാണ്‌. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്ക്രീന്‍ വെള്ളിതിരതന്നെയായി. കാടിന്റെ നയന മനോഹര കാഴ്ചകള്‍ തിരികെ വന്നു.

അടുത്ത ഒരു വട്ടം കൂടി ഇതാവര്‍ത്തിച്ചു. അതു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സജീവും കൂട്ടുകാരും പോകാനായി എഴുന്നേറ്റു.

"ഇവിടെ രണ്ടെണ്ണമാ കണക്ക്‌. ഇനിയുണ്ടാവില്ല" സജീവ്‌ അറിയിച്ചു. ഇതിനിടയില്‍ തിയറ്റര്‍ കാലിയായിതുടങ്ങിയിരുന്നു.

"സിനിമ കഴിയട്ടെ എന്നിട്ടു പോകാം. കഥയെന്താവുമെന്നറിയേണ്ടെ" ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. സജീവ്‌ എന്നെ രൂക്ഷമായൊന്നു (അതൊ പുച്ചത്തോടെയൊ) നോക്കി അവിടെതന്നെയിരുന്നു. ആ രൂക്ഷതയെന്തിനായിരുന്നെന്ന് പത്തുമിനുട്ട്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. പ്രതീകാരാഗ്നിയില്‍ വെന്തു നീറിയ നായിക, വില്ലനെ കൊലപണ്ണിയശേഷം, ഞാന്‍ ഇനി ജീവിച്ചിരുന്നിട്ട്‌ കാര്യമില്ലെന്നും പറഞ്ഞ്‌ ആത്മഹത്യ ചെയ്തപ്പോള്‍ സങ്ങതി ശുഭം.

പടം വിട്ട്‌ പോകുമ്പോള്‍ നവീനെ കണ്ട ഗേറ്റ്കീപ്പര്‍ അവനെ ഒന്നു കൂടി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നതു കണ്ടു. ‘ഇവനേതു കാലിനിടയില്‍കൂടി ഇവിടെ കേറിപറ്റി?’ എന്നതായിരുന്നു അയാളുടെ ഭാവം. ഏതായാലും എ പടം കണ്ടു. സമാധാനമായി. ഇനി ആ വഴിക്കു പോകേണ്ടല്ലൊ. പടം കണ്ട ക്ഷീണം തീര്‍ക്കാന്‍ ഹോട്ടലില്‍ കയറി പൊറോട്ടയും ബീഫ്രൈയുമടിച്ചശേഷമാണ്‌ സജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക്‌ തിരിച്ചത്‌. പിന്നെ ഒരു കാര്യംകൂടി കന്യക ആ സിനിമാശാലയുടെ പേരായിരുന്നു.